Συμπληρώνοντας δύο εβδομάδες, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των γιατρών, υποβλήθηκα και στο δεύτερο τεστ (προβλέπεται από τη διαδικασία), το οποίο βγήκε αρνητικό. Έμεινα σπίτι, διάβασα, επικοινώνησα με γνωστούς και φίλους, παρακολούθησα πολλές ώρες τηλεόραση, άκουσα μουσική, σέρφαρα πολλές ώρες διαπιστώνοντας τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο και συνειδητοποίησα για άλλη μία φορά πόσο ευάλωτος είναι ο πλανήτης μας.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τους γιατρούς του ΕΣΥ για τη φροντίδα και τις συμβουλές τους. Τους ήρωες με τις πράσινες και τις λευκές μπλούζες, οι οποίοι εργάζονται νυχθημερόν για τον συνάνθρωπό τους. Τους ανώνυμους και επώνυμους φίλους, τον καθένα ξεχωριστά, για την απεριόριστη αγάπη, τα χιλιάδες μηνύματα (ακόμη και στίχους) και την ανιδιοτελή συμπαράστασή τους.
Επίσης, αισθάνομαι την υποχρέωση, σε αυτή την κρίσιμη φάση, να απευθύνω ένα μήνυμα που πηγάζει κυρίως από την εμπειρία της ολιγοήμερης περιπέτειάς μου. Αξίζει να μείνουμε σπίτι, για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τους δικούς μας ανθρώπους. Μένοντας στο σπίτι υψώνουμε πραγματική ασπίδα στον εαυτό μας και αναχαιτίζουμε την «εισβολή» του ιού. Μένοντας σπίτι θωρακίζουμε το σύνολο, τους πολλούς, τη δημόσια υγεία και περιορίζουμε τη διάδοση του κορονοϊού. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν περιθώρια για επιπολαιότητες ούτε για προσωπικές αποφάσεις. Επιβάλλεται πειθαρχία και απόλυτη συνεργασία με την Πολιτεία και την επιστημονική κοινότητα.
Για άλλη μια φορά θυμήθηκα αυτό που είχε πει ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης: «Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει». Ας πειθαρχήσουμε και να είστε σίγουροι ότι θα αντέξουμε. Θα βγούμε ακόμη πιο δυνατοί σε προσωπικό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο. Η υγεία μας περνά αποκλειστικά και μόνο από το χέρι μας. Να είμαστε όλοι καλά, γεροί και δυνατοί.
